اعترافات.. أنا كل دُول
رضا عبد الحميد | شاعر عامية مصري
انا إللى من افراح الحياه
محذوف
انا إللى فى بحور الجروح
محدوف
انا الآهه إللى ساكنه لحنها
المعزوف
انا إللى من فم الزمن
متفوف
انا الباكى وحقى فى الحياه
مسفوف
انا منافق أنا مرائى اناوشى م الحيا
مكشوف
انامرتشى أنا مراشى اناإللى ماعنت
عفوف
انا إللى كرشى هينفجر وغيرى من
جوعه منحوف
انا باحبى على اللؤمه ولا لاقى قلب
عطوف
أنا إللى بالجلد بأمر وواكل فى غدايّا
خروف
انا إللى حاكر السلع وباكسب من
وراها ألوف
انا الغريب اللى فى مرار البعاد
بيطوف
أنا الآمن فى بلادى وجارى بالدمار
مقصوف
انا طماع أنا انانى على حالى
وبس رؤوف
انااللى سجنى فى نفس أنا اللى
أسيرنى الخوف
انا اللى اسمى فى الوطن لكنى مش
معروف
أنا اللى لون بشرتى من القلق
مخطوف
انا اللى باجرى بحلمى لكن الخطى
موقوف
أنا اللى ف طريق منيتى بتعارضنى
سيوف
انا إللى دمى بينزف ومرمى مش
مسعوف
انا إللى قلبى اتحرق على ابنى اللى
راح مخطوف
انا القمر إللى صابو ظلام
وخسوف
انا الشمس إللى صبحت ضيها
مكسوف
انا الجريء أنا الأقوى انا اللى بأه
مضعوف
انا اللى عمرى سبقنى وشكلى بأه
خرشوف
انا اللى راشش الصبر ع الباكى
وع الملهوف
انا إللى باضحك بوشى ومحترق
م الجوف
انا الأطرش انا الأخرس انا اللى مش
بيشوف
انا اللى عاشقك يامصر رغم كل
الظروف
انا ايه ولا ايه انا شوية
حروف
انا مين وللا مين انا اللى مش
موصوف
اناكل دُول ودُول كُلى ومنى
صفوف
انا المنسى انا الملغى من السمع
والشوف
انا إللى عايش لكنى فى الكفن
ملفوف
